eski fotoğraflara denk gelmek

Çok eski olmasa da galerimde böyle bir fotoya denk geldim hangi kafayla böyle bir poz verdik acaba biz aq soldaki ben

istemiyorum denk falan gelmek.

buruk bir mutluluk veriyor, asla o günlere geri dönüşün olmayacağı gerçeğini bir tokat gibi yüzümüze vuruyor.

özledim. tekrar eskisi gibi olmak istiyorum ama içimden yazmak hiç gelmiyor.

biri bir şeyler desin bana lütfen

(bkz: eski şarkılara denk gelmek) aynı karmaşık hisleri yaşattıracak olaylardır.

Cüzdanımda hala vesikaligini taşıyorum nasil denk gelmeyeyim ki.

galeride bir şey ararken dalıyorum, en yakın arkadaşımla ilk tanıştığımız yıldan olan fotoğrafları görüyorum. gözlerim doluyor bazen, o zaman birbirimizin hayatında nasıl bir yer kaplayacağımızı bilmiyormuşuz. beraber neler atlatacağımızı bilmeden saçma sapan fotoğraflar çekmişiz. yıllar sonra bak x teyzenle gençliğimiz diyeceğimiz fotoğraflar. çok değişik bir duygu, keşke o günlere dönebilsek. ya da bir daha asla yan yana gelmeyeceğim bir kişiyi görüyorum, bir daha asla beraber gülümsemeyeceğiz ama orda o an bereber gülmüşüz ve bu hep fotoğrafta kalacak. çok değişik şeyler düşününce.

Eski resimlere baktım üstüne bir cigara yaktım

acı bir gülümseme yerleşiyor yüzüne insanın.

Ağaç, çiçek, böcek, kötü çıkan fotoğraflar, komik ekran görüntüleri, her gezdiğim yerde çektiğim yahut çekildiğim fotoğraflar... Hepsini saklarım ben. Ara ara açıp, suratımda aptal bir gülümsemeyle, bir fincan yeni demlenmiş çay yada kahve eşiliğinde bakarım. Öyle acı falan verdiği de yok. Eskidendi. aylar önce bana acı veren herkesi hayatımla birlikte anılarımdan sildiğim için belki de. Neyse, anılar güzeldir. Gülümsetir.

istemsiz ''ulan ne ara büyüdük'' gerginliğini yaşatır her zaman.

Bi türlü denk gelemediğim başlık. Hep kafamı eğip önüme bakıyorum, ondan herhalde.

Sanki bir yabancıya bakıyor gibi oluyorum bilemiyorum kabullenemiyorum belki de bu tipi.

Bu başlığın arka fonunda şey çalıyor "Köşeyi dönsem ölüm, düz gitsem hayat".

Küçükken evin her yerini kurcalardım. Yeni şeyler keşfetmeyi severdim. Bir gün dolabın içinden bir sürü fotoğraf buldum. Ailemin bile unuttuğu fotoğraflar. Annemle babamın gençlik fotoğraflarını görünce çok şaşırmıştım çünkü onlar sanki hiç genç olmamamış veya yaşlanmıycaklar gibi gelirdi o zamanlar. Hep ben düştüğümde elimden tutup kaldırcaklar gibi hissederdim. Şimdi dönüp geçmişe bakınca zaman ne kadarda hızlı geçiyor. Her geçen gün büyüyüp yaşlanıyoruz. Akĺıma onlarında yaşlandığı gelince üzülüyorum. Onlar sanki hep yanımda olcak gibi hissediyorum. Yanım olmıycakları günleri görmek istemiyorum. Keşke zaman dursa.

Geçmişe dair çok fazla an biriktirmiş ailem. İyi ki biriktirmişler. Görmediğin ama hikayesini duydugun insanları görme şansın oluyor. Bebeklik hallerimizi de. Bi de çekilmiş çok kısa videolarım var. 'anne çütü vee'

Bir fotoğrafın rüyası saç beyazlatır, Bir fotoğrafın rüyası her akşam yarım.

bugün yedeklediğim fotoğrafları temizlemek istedim, 4-5 yıldır elimi sürmüyordum çünkü. ona ait fotoğraflara denk geldim, iki bin küsur tane. çatır çatır sildim, hiçbir şey düşünmeden. sonra durdum "vay be" dedim, "her bokunu paylaştığın insandı bir ara, şimdi fotoğrafları bulutta yer kaplayan sikik bir resim gibi gereksiz." neyse, (#2354231).

bugün başıma geldi bir şey ararken. bir umutla açtım, eski güzel anılar diye. 15 sene önceki fotoğraflara bakıp geleceğe doğru gelirken fark ettim ki o fotoğraflarda bulunduğum tek bir insan ile görüşüyorum sadece. üzüldüm. ne kadar safmışım ve ne kadar "arkadaş" kavramına bağlıymışım safça. herkes kendi eğlencesinde ve kendi dünyasında yaşıyormuş. çoğu insan anılarına baktıkça "ne günlerdi be, güzel günlerdi" diyordur herhalde ama ben kendi geçmişime bakıp ne salakmışım diyip kötü hissediyorum. Ve silmiyorum o fotoğrafları. arada bir bakıp uyandırıyorum kendimi. insanlara nasıl bakmışım onlar bana nasıl davranmış diye hatırlatıyorum kendime. bir ülkenin geçirdiği kötü günlerinin tarihini okumak gibi. ve mevcut haline şükretme.

Her eski fotoğrafta nüksediyor acı

7 yıldır her bir fotoğrafı yedekliyorum. Geriye dönüp baktığımda çok güzel günler geçmiş diye yad edebilmek keyif verici. Haa bu da vardı diye anıları tazelemek özel bir his.

Bugün yıllardır konuşmadığım bir arkadaştan mesaj geldi bir de baktım ki teeee kaç sene önceki fotoğrafları bulup bulup atmış, bir de görmek istemeyebileceklerim de varmış ama göreyim diye onları da atmış. Güzel zamanlardı ama geçmişte kaldı... O değil de büyümüşüz beee.

"Fotoğraflar çok acımasız değil mi? Bir daha yarım saniye yanında duramayacağın biriyle yıllarca aynı karede duruyorsun." Kim tahmin edebilir ki kahkalar içinde çekilen o fotoğraflara gün gelip dolu gözlerle bakacağını.

geçen harddiskteki fotoğraf arşivimize denk geldim, evin en küçük çocuğuyum. Annemle babamın gençliği kalmamış, yavaş yavaş ablam ve abim de kocaman insanlar olmuşlar. Öleli 2 sene olacak rahmetli anneannemin fotoğrafları vardı onlara da baktım. Ölünce bir fotoğraf oluyorsun birisinin arşivinde . hayat bu kadar böyle bir şey. zamana karşı meydan okuyamıyorsun, aynaya bakınca çarpıyor yüzüne.

Bakıyorum, biraz bekliyorum. O sırada coşkun sabah- anılar parçası çalıyor beynimin içinde. Sonra basıyorum küfürü, siliyorum. (bkz: kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz)

en az 5 dakika bakarsın o fotoğrafa

Denk gelmemek için galeriden kaçmak..

günler sonra sevilen kişiden vazgeçme eşiğinde ağlayarak silme seansıyla sonuçlanır.

Bazen düzenlemek bazen aklıma takılan bir şeyi bulmak için galerimde gezinirim. Gerekli olabilecek şeylerin ya ekran görüntüsünü almış ya da fotoğrafını çekmişimdir. Kardeşimin bizden ayrılışını kabullenmek istemediğim dönemde kaçıyordum resmen galerimden. Eski fotoğraflar canımı yakıyor; gördüğüm her fotoğrafında yüreğim cızz ediyor ve darman duman oluyordum. Bir daha gelmeyeceğini, göremeyeceğimi bildiğimden. Şimdilerde ise gelmeyeceğini, günü geldiğinde bizim ona gideceğimizi aklım kadar yüreğim de kabullenmeye başladı. Ve kardeşimi özlediğim için bakıyorum eski fotoğraflara. Gülümsemesiyle içimi aydınlatırken ve o gitse de ablalığımın bitmediğini anımsatıyor bana. Daha önce demiş miydim bilmiyorum, gülüşü çok güzeldir benim kardeşimin. Fotoğraflarında mimiklerini görüyorum ya,anılarımızı canlandırıyorum aklımda.Bebeklik ve çocukluk hallerine bakıyorum , gülümsüyorum, tatlılığı dün gibi aklımda. Gençliğine bakıyorum,gülümsüyorum ve yakışıklı kerata diyorum . Gerçekten çok yakışıklı ve havalı idir kendisi. Her halini, her mimiğini, her tavrını defalarca kez tekrar ediyorum. Her ayrıntısı kodluyorum hafızama. Fotoğraflarına bakarken, bazı zamanlarda sevdiği şarkıları açıyorum ve her şarkıda onun şarkıya eşlik edişini duyuyorum. Cüzdanımda sevmediği ama bence aşırı sevimli olduğu küçüklük fotoğrafını taşımaya başladım. Bilse trip atardı mutlaka ve ben ona takılmayı sevdiğimden devam ederdim o fotoğrafı taşımaya. Anılarla aklımda, sevgisiyle yüreğimde ve fotoğrafı ile de hep yanımda. Cüzdanımdaki fotoğrafı derin özlem içeriyor, alıştım gibi gelse de yüreğimi sızlatıyor. Bu dünyada imkansız olan vuslat en derinden özleme esir ediyor beni.Çok özlüyorum, gülüşünü görmeyi, sıkı sıkı sarılmayı, kokusunu içime çekmeyi. Çok özlüyorum sesini, halini , tavrını.Çok özlüyorum her şeyini.Tek tesellim biten her günümün, beni vuslata yaklaştıran bir adım olması. link (bkz: cüzdanda taşınan fotoğraf )

Ona ait bütün fotoğrafları silmiştim en azından öyle zannediyordum geçen gün galerime girdim uzun zaman sonra baktım bir tanesi kalmış, zamanında beğenip paylaşmadığım o fotoğraf halerimde hâlâ duruyor ona ait belki de 1000 tane fotoğraf sildim ama o fotoğrafı ne zaman silmek için girsem elim titriyor vazgeçiyorum

Aile grubuna bir fotoğraf atıldı, baba tarafı. Hepimiz oturmuşuz masaya, iftar yapmayı bekliyoruz. Babamın saçlarına aklar düşmemiş, amcam halamın oğluyla şaşırana beş tokat oynuyor. Amcamın oğlu hararetle bir şeyler anlatıyor, kimisi onu dinliyor kimisi uyukluyor. Yengem balkona çıkmaya çalışıyor, ezan okunur okunmaz sigara içecek. Amcamın kızı bardak almaya çalışıyor, ben onu izliyorum falan. Fotoğrafta o kadar ayrıntı var ki. Sadece babam kameraya bakmış, sol yanağında gülünce oluşan gamzesiyle kameraya bakıyor. Babam hep ayrıntıcı bir adamdır ve hep bu durum beni üzer. Buruk bir gülümsemesi vardır, saçları bir farklı kırlaşır. Sanki yılların ağırlığı çökmüştür şakaklarına. Bazen babamın bize olan düşkünlüğüne çok kızıyorum, içten içe üzülüyorum da. Fotoğraflarda iz bırakmayın, gelecekteki çocuklarınız için.

"Bende bi resmin var yüzüme bakmıyor."

Google fotoğraflar bildirimi çok acımasız

eskiii ressimmmlere baktımmm daldımmm birrr cigara yakktııımmmm

- (#2183295) - (#2242249)

Sevdiği biri veya birilerini kaybedenler için çok acı bir an oluyor. Hiçbir şey yokken bir anda alıp götürüyor insanı derinlerde bir yere..

google fotoğraflar sağ olsun çok yaşıyorum bunu bildirimleri yüzünden. o zamanki hallerimi hatırlıyorum. o dönemde nasıl hissettiğimi, hayata karşı olan hedeflerimi, inançlarımı hatırlıyorum. o fotoğraflara baktığımda şu an olmayan şeylerin yokluğunu daha da çok hissediyorum içimde. yine zor zamanlardı ama hayata karşı bir inancım ve amacım vardı. her şey böyle sikişmiş vaziyette değildi.

eskiden ne çıtırmışım be! (bkz: çıtır tavuk)